-
1 broń
broń [brɔɲ] f\broń atomowa Atomwaffe f\broń biologiczna biologische Waffe f, Biowaffe f\broń chemiczna chemische Waffe f\broń jądrowa Kernwaffe f\broń konwencjonalna konventionelle Waffe f\broń krótka Handfeuerwaffe f\broń maszynowa Maschinenwaffe f\broń nuklearna nukleare Waffe f\broń palna Schusswaffe f, Feuerwaffe f\broń rakietowa Raketenwaffe fgenerał broni Generaloberst mtowarzysz broni Waffenbruder mchwytać za \broń zur Waffe greifenrzuć \broń! Waffe fallen lassen!dać komuś \broń do ręki jdn die Waffe in die Hand gebenwytrącić komuś \broń z ręki jdm die Waffe aus der Hand schlagenzwalczać kogoś jego własną bronią jdn mit seinen eigenen Waffen schlagen ( geh) -
2 broń
broń palna Schusswaffe f, Feuerwaffe f;broń biała Hiebwaffe f;broń atomowa Atomwaffen pl;na ramię broń! das Gewehr über! -
3 ABC-Waffen
-
4 Massenvernichtungswaffe
Massenvernichtungswaffe <-, -n> fmeist Pl broń Pl masowego rażenia [o masowej zagłady]
См. также в других словарях:
broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… … Słownik języka polskiego
nuklearny — «dotyczący jądra atomu; jądrowy» ∆ Broń nuklearna «broń masowego rażenia, której działanie oparte jest na wyzyskaniu energii jądrowej lub promieniowania jonizującego; obejmuje broń atomową, broń termojądrową, bojowe środki promieniotwórcze; broń… … Słownik języka polskiego
wojna — ż IV, CMs. wojnanie; lm D. wojnajen «zorganizowana walka zbrojna między państwami, narodami lub grupami społecznymi, religijnymi itp., prowadzona dla osiągnięcia zamierzonych celów (np. zagarnięcia obcego terytorium lub obrony własnego); konflikt … Słownik języka polskiego
chemiczny — «odnoszący się do chemii; związany z chemią» Analiza chemiczna. Proces chemiczny. Zjawisko, doświadczenie chemiczne. Skład, składnik, środek chemiczny. Budowa chemiczna. Substancja chemiczna. Przemysł, kombinat chemiczny. Laboratorium chemiczne … Słownik języka polskiego
zagłada — ż IV, CMs. zagładaadzie, blm «całkowite zniszczenie, wytępienie, unicestwienie» Zagłada ludzkości, narodu. Ulec zagładzie. Skazać na zagładę. Ocalić, uratować przed zagładą, od zagłady. ∆ Broń masowej zagłady «nowoczesna broń o wielkiej sile… … Słownik języka polskiego
